Έτσι, λοιπόν, (θα) πάμε σε εκλογές

Μπήκαμε σε προεκλογική περίοδο και είναι σίγουρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει και θα τάξει τα πάντα ώστε να εμποδίσει ή να δυσχεράνει την ανάληψη δημοτικών και περιφερειακών αρχών από πολιτικούς του αντιπάλους

Από το προηγούμενο Σάββατο ο Αλέξης Τσίπρας σάλπισε την έναρξη της προεκλογικής περιόδου.

Μιλώντας στην συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ ο Πρωθυπουργός περιέγραψε το σκηνικό μέσα στο οποίο σκοπεύει να πορευτεί τους επόμενους μήνες και τους τρόπους με τους οποίους θα διεκδικήσει το καλύτερο γι’ αυτόν εκλογικό αποτέλεσμα.

Οι μέθοδοι είναι γνωστές και κατά πάσα βεβαιότητα ξέρουμε τι θα πρέπει να περιμένουμε: πολιτικός εκμαυλισμός και διχαστικά διλήμματα θα στρώσουν τον δρόμο προς τις κάλπες. Χωρίς αυτά ούτως ή άλλως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να ελπίζει σε κάτι.

Εν όψει αυτών, ο κ. Τσίπρας θέτει ήδη σε εφαρμογή ένα σχέδιο με δύο σκέλη.

Το πρώτο αφορά την πολιτική υπονόμευση αντιπάλων μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης. Δεδομένης της επιβολής της απλής αναλογικής, ο Πρωθυπουργός παρότρυνε ανοιχτά το κόμμα του να θέσει σε εφαρμογή μία εκστρατεία πολιτικών εκβιασμών και συναλλαγής. Είπε σχετικά: «Οι διαχωριστικές γραμμές μετατοπίζονται πια ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση.

Αυτό θα είναι και το διακύβευμα στις τοπικές κοινωνίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κινητοποιήσει από τώρα όλες του τις δυνάμεις για τη δημιουργία πλατιών, προοδευτικών συνεργασιών σε τοπικό επίπεδο. Με μέτωπο στον νεοφιλελευθερισμό. Με μέτωπο στον ακροδεξιό λαϊκισμό». Εν ολίγοις, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει και θα τάξει τα πάντα ώστε να εμποδίσει ή να δυσχεράνει την ανάληψη δημοτικών και περιφερειακών αρχών από πολιτικούς του αντιπάλους. Η απλή αναλογική θα καθιστά τους υποψηφίους του, ακόμη και από την δεύτερη ή και την τρίτη θέση, ρυθμιστές για την διαμόρφωση πλειοψηφιών. Ας μην ξεχνάμε δε: στην διχαστική λογική του έχει υπηρετήσει εδώ και χρόνια έχει δηλώσει ότι θα συμμαχήσει ακόμη και με τον διάβολο…

Εν όψει αυτών, μπορεί να μας προκύψει και ένα δημοψήφισμα για την «προοδευτική» συνταγματική αναθεώρηση και ποιος ξέρει τι άλλο…

Υπάρχει βέβαια ένα ενδεχόμενο που μάλλον δεν έχει συνυπολογίσει ο κ. Τσίπρας: Αντίστοιχη διάθεση να έχουν και οι πολιτικοί του αντίπαλοι και να διαμορφώσουν εκείνοι ένα μέτωπο ισχυρότερο από αυτό που ονειρεύεται ο Πρωθυπουργός. Ούτως ή άλλως, τα πάντα θα κριθούν από το αποτέλεσμα της κάλπης.

Το δεύτερο μέτωπο είναι αυτό που σκιαγραφείται ήδη από παρεμβάσεις πολιτικών παραγόντων του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης.

Με την λήξη της δανειακής σύμβασης τον Αύγουστο, ο κ. Τσίπρας διαφαίνεται ότι θα ξεκινήσει μία νέα δήθεν διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Αντικείμενό της θα είναι η αναστολή της μείωσης των συντάξεων, την οποία έχει ήδη ψηφίσει ή ο επανυπολογισμός των μειώσεων.

Φυσικά, συνδυασμένα όλα αυτά με τις υποσχέσεις για την 13η σύνταξη και άλλα σχετικά.

Αν εισπράξει αρνήσεις, θα ανοίξει μέτωπο κατά των δανειστών και θα εξαγγείλει ένα νέο σχέδιο, αφού όπως λέει και ο ίδιος, η χώρα θα έχει επανακτήσει την αυτοδυναμία της και η κυβέρηση θα μπορεί να νομοθετεί ισχυριζόμενη ότι δεν δίνει λογασριασμό σε κανέναν.

Γνωρίζει βέβαια ήδη, όπως και όλοι μας, ότι η μεταμνημοναική επιτήρηση θα είναι η ίδια όπως και τώρα.

Εν συνεχεία θα καλέσει την αντιπολίτευση να συνταχθεί μαζί του. Όποιος αρνηθεί, θα καταγγελθεί και έτσι θα διαμορφωθεί ένα κλίμα για την προκήρυξη εκλογών, ενώ το μαξιλάρι ρευστότητας των 16-17 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθεί για προεκλογικές παροχές.

Το τι θα σημάνουν αυτά για την αξιοπιστία της χώρας, πώς θα αντιμετωπιστούν από τις αγορές και ποιο θα είναι το κόστος μίας τέτοιας επιλογής, προφανώς και δεν πολυαπασχολεί την ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου.

Τέτοιες λεπτομέρειες δεν τους απασχόλησαν ποτέ. 

Του Άγγελου Κωβαίου 
in.gr