Φέτος συμπληρώνονται 101 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, όπου η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας μας έφτασε στην Πιπεριά Αλμωπίας
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Πιπεριάς, προέρχεται από το ελληνόγλωσσο Ρωμιοχώρι της Μύσιας Προποντίδας Γεντζέ, κατά την τουρκική ονομασία «Γενί τζέ»: νέος τόπος-Νεοχώρι, το οποίο συνιστά μια μικρή χερσόνησο στη νότια άκρη της θάλασσας του Μαρμαρά, εντός του κόλπου της Πανόρμου και απέναντι της Κωνσταντινουπόλεως.
Η συγκεκριμένη τοποθεσία κατοικήθηκε στα χρόνια της τουρκοκρατίας, από μετοίκους βυζαντινής καταγωγής, που μεταφέρθηκαν εκεί, εγκαταλείποντας τη μιας ώρας γειτονεύουσα παλιά διαμονή τους (πλησίον της Μονής της Αγίας Άννας), καθώς ο νέος τόπος, τους προσέφερε προστατευτικό καταφύγιο από τις επιθέσεις των Γενιτσάρων.
Η εικόνα διασώθηκε από τη μεσοβυζαντινή περίοδο της εικονομαχίας (7ος-8ος αιώνας μ.Χ.), πιθανότατα μέσω των μοναστηριών του γειτονικού Μύσιου – Βυθινικού Ολύμπου (τουρκ.: «Κεσίς-Νταγ» =βουνό των μοναχών), όπου και φυλάσσονταν πλήθος άλλων εικόνων, προκειμένου για τη σωτηρία τους από το μένος των εικονομάχων.
Η ευλογία και θαυματουργός δράση της εικόνας, υπήρξε εντονότατη από αμνημονεύτων ετών, γνωστή ωστόσο και μαρτυρούμενη σε ντόπιους ή προσκυνητές του 19ου-20ου αιώνα που κατά πλήθη συνέρρεαν, τακτικά ή ετησίως το Δεκαπενταύγουστο, για τη φημισμένη μεγάλη και πολυήμερη πανήγυρή της, δεδομένου ότι στεγαζόταν σε Ιερό Ναό του χωριού, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Οι τραγικές εξελίξεις της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922, οδήγησαν από τις 22 Αυγούστου του ίδιου έτους, στη βίαιη διακοπή της μακραίωνης μικρασιατικής παρουσίας της εικόνας, με καταλυτική για τη σωτηρία της δράση της αφιερωμένης στον Ιερό Ναό κυρα-Μαροράκαινας, που τελούσε χρέη νεωκόρου, και που στην κρίσιμη ώρα του σκληρού ξεριζωμού, αντί άλλου βιοποριστικού μέσου, προτίμησε να πάρει για τη μητέρα πατρίδα ότι πολυτιμότερο κατά την κρίση της: Την προστάτιδα – θαυματουργό εικόνα της Θεοτόκου.
Μέσα από τη δύσβατη ατραπό των γεγονότων, η ίδια γυναίκα με άλλους της συγχωριανούς, εγκαταστάθηκαν στο χωριό που από εκείνα τα χρόνια, λόγω της τοπικής καλλιέργειας, ονομάζεται Πιπεριά.
Οι αγώνες και θυσίες των κατοίκων, ξεπερνώντας πάσης φύσεως δυσκολίες, ανήγειραν τον σημερινό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, για να μπορέσει έτσι, να στεγάσει μία από τις πολλές μαρτυρίες της Χάριτος του Θεού, που ανά τους αιώνες και συμπαρομαρτούσης της ανθρώπινης επιλογής, στην ύστατη ώρα της δοκιμασίας, υπερβαίνει την ανθρώπινη τραγωδία, παραχωρώντας με αέναη μακροθυμία σκέπη στο ταλαιπωρημένο Του πλάσμα.
Την αποκάλυψη του «αρχαίου κάλλους» και την ανάδειξη του διαχρονικού χαρακτήρα της εικόνας που εμείς σήμερα προσκυνούμε, πραγμάτωσε η συντήρησή της, έπειτα από ενέργειες του εφημέριου του ναού, πατρός Κωνσταντίνου Κοδζαμπουγιούκη (Νοέμβριος 2002).
Παράλληλα, η πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή κ. Ιωάννη Γκλαβάκη, κατοίκου του χωριού, να οργανώσει οδοιπορικό στην πατρογονική εστία (Γεντζέ), με τηλεοπτική κάλυψη και προβολή της όλης δράσης (21/11/2006), υπογράμμισε περαιτέρω, τη σπουδαιότητα και την αξία μιας άγνωστης σε πολλούς πνευματικής κληρονομιάς, που ωστόσο τελευταία αναδεικνύεται προοδευτικά, με την προσέλευση ολοένα και περισσότερων προσκυνητών.
Είθε ο Τριαδικός Θεός και η Υπεραγία Θεοτόκος, να σκέπει όλους όσους με συναίσθηση προσερχώμεθα και προσκυνούμε τη Χάρη της, σε μια θαυματουργή εικόνα, πραγματική ευλογία και φάρο για τον τόπο μας: Την Παναγία τη Γεντζιώτισσα.
Πηγές – Μαρτυρίες:
- Πάτερ Κωνσταντίνος Κοδζαμπουγιούκης, Εφημέριος του Ι.Ν.
- Ιωάννης Γκλαβάκης, Ευρωβουλευτής («Εικόνα Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου – Πιπεριά Αριδαίας»)
- Στέλιος Καραμήτσιος, Ερευνητής – Συγγραφέας («Οι Ρωμιοί της Προποντίδας»)
Σύνταξη – Επιμέλεια:
- Σταυρίδης Τρύφων, Εκπαιδευτικός και Ιεροψάλτης του Ιερού Ναού
Απίστευτο.
ΑπάντησηΔιαγραφή